Van A.V.V. Voorwaarts tot Sporting Andijk

auteur: Redactie
bron: Jaarboek 2019, ‘Van Krimpen, Meestoof tot Cultura’ van Guus van Gelder, Piet de Boer, archief Asonia Voetbal

In 1914 werd al door Andijkers gevoetbald in georganiseerd verband. De naam van deze voetbalclub was A.V.V. Voorwaarts. Het voetbalterrein lag op grondgebied van Enkhuizen: het zgn. Kooiland, het stuk land aan de Oosterdijk waar, achter de dijk, ‘Zwemlust’ is gevestigd. Mede door de Eerste Wereldoorlog was deze club geen lang leven beschoren. Het herstel van de wereldvrede in 1918 was kennelijk een van de redenen om de draad weer op te pakken, want toen ontstond A.S.V. Grote drijfveer achter deze vereniging was ‘meester’ Drijver, hoofdonderwijzer aan de toenmalige Oosterschool. 

A.S.V. verhuisde na een paar jaar van de Oosterdijk naar het land van K. Tensen, de latere fruittuin van R. Leegwater en tegenwoordig onderdeel van woonwijk ‘De Fruittuinen’. Deze verhuizing leidde ertoe dat er ook ‘west-oppers’ tot de vereniging toetraden. ‘Westop’ zaten veel sporters, vnl. bij Turnlust. Ook was daar een groep die in de beginjaren ’20 van de vorige eeuw het zogenaamde ‘slingerbal’ beoefende. Mannen als G. de Vries, C. en D. van der Oord en N. Jongejeugd waren hier ware meesters in en speelden zelfs een keer helemaal in Amsterdam.

Eind 1924 was het gebeurd met A.S.V.: het ledenaantal daalde sterk en de terreineigenaar zag het niet meer zitten, er ontstonden schulden. De voetbal pioniers bleven echter niet stil zitten, wat resulteerde in de oprichting van ‘Hercules’ in 1928. Hercules was een held uit de mythologie, die door de combinatie van enorme kracht en een flinke dosis slimheid machtige daden kon verrichten. Zeer passend voor een voetbalclub dus. Het Krimpenerland aan de Landstraat werd voetbalveld.

De inschrijving bij de Bond werd pas effectief nadat de penningmeester van Hercules met de nodige tegenzin de nog bij de Bond openstaande schuld van het ter ziele gegane A.S.V. had voldaan. Bovendien moest de club bij de Bond worden ingeschreven als ‘Andijk’ omdat de naam ‘Hercules’ al in gebruik was bij een van de oudste voetbalclubs van ons land nl. Hercules – Utrecht. 

 

Jeugdteam Andijk tijdens juniorentoernooi achter de Meestoof. (foto verzameling Piet de Boer).
Van links naar rechts boven: Cor v.d. Oord, Siet de Vries, Wim Jonker, Jan Jonker, Siem Kieft, Cor v.d. Braber, Ben v.d. Braber, Dick Groenewoud. Geknield van links naar rechts: Piet de Boer, Siemen de Vries, Klaas Sas, Eef Peetoom. 

Slingerbal was een in Nederland ontwikkelde en slechts daar beoefende sport. Na introductie ervan in 1899 groeide de populariteit van het spel snel. Eind jaren dertig, begin jaren veertig daalde de populariteit onder invloed van de opkomst van (vooral) handbal en verdween de sport van de agenda van de gymnastiekverenigingen. 

Slingerbal werd gespeeld met een bal waaraan een leren riem was bevestigd. De ene partij slingerde de bal aan de riem rond die je dan op het toppunt van je kracht los liet. De tegenpartij moest het projectiel proberen te vangen wat vaak gepaard ging met striemen op armen en gezicht. 

Het beoefenen van slingerbal was bepaald niet zonder risico’s Bij het vangen van de bal liep je het risico vingers te breken, bijvoorbeeld wanneer men de bal met gespreide vingers probeerde te vangen en de lus om één van de vingers terechtkwam. Ook de impact op het lichaam van een 1,75 kilo zware bal kon leiden tot lichamelijk letsel, zowel bij spelers als bij publiek, aangezien het voor kon komen dat de bal per ongeluk het publiek in werd geslingerd. 

Na het Krimpenerland werd er gevoetbald op het land achter De Mee(krap) stoof en in 1947 kreeg Andijk de beschikking over een Gemeentelijk Sportveld aan de Kleingouw, de tegenwoordige locatie van ‘Sporting Andijk’. In dat jaar ook diende zich bij het bestuur van Andijk een nieuwe club aan genaamd ‘Andijker Boys’, die als principiële zaterdagclub daar enkele jaren onderdak heeft gehad.

Later kwam er meer concurrentie. In het zeer leesbare jubileumboek ‘Van Krimpen Meestoof tot Cultura’, uitgebracht ter gelegenheid van 50 jaar AVV-Andijk, heeft Guus van Gelder ook dat stuk geschiedenis vastgelegd. In de begin ’60-er jaren lag er in het centrum van Andijk een nieuw veld klaar dat nog niet werd gebruikt. Het deed bij AVV Andijk het vermoeden ontstaan, “dat men zich in christelijke kringen voorbereidde om zich rond de voetbalsport te verenigen”. Meerdere gesprekken zijn gehouden om de verenigingen dicht bij elkaar te houden en te brengen, maar het kwaad bleek al geschied: de nieuwe voetbalvereniging -Asonia- bleek zich al bij de Bond te hebben aangemeld. De klap kwam hard aan bij Andijk. Zij waren zelfs niet in staat gesteld om ook maar een ‘knap’ gesprek te hebben met de voetbal minnaars uit het midden van het dorp. Ook de suggestie van leden van Andijk -naar voren gebracht in de Gemeenschapsraad- om zich bij Andijk aan te sluiten als zaterdagmiddag afdeling, vond geen weerklank. Van Gelder blijft optimistisch en schrijft: ‘dat onze vereniging desondanks een open oog voor samenwerking zal moeten houden en daar kan de Andijker bevolking op rekenen’.
Ruim 50 jaar later komt die gewenste voorspelling uit: 1 juli 2014 fuseerden Asonia en AVV-Andijk en ontstond Sporting Andijk met o.a. zaterdag- en zondagvoetbal, handbal en korfbal waarbij de nieuwe vereniging de beschikking kreeg over een fantastische nieuwe accommodatie op de locatie van AVV-Andijk.

1e elftal weer naar KNVB april 1952 (Foto: verzameling Piet de Boer).
Staande: M. Koomen, R. Broer, W. Jonker, H. Overmars, P. de Boer, H. Koster, Jn. Mos Midden: Jn. Koster, J. Doef, Th. Blom, S. Hilverda. Onder: H. Tuytel Jz., S. de Vries, J. Krul

ASONIA

6 mei 1964 komt ’s avonds een groep mannen bijeen op een voor de meesten wat ongebruikelijke locatie: de consistorie (kerkenraadskamer) van de Gereformeerde kerk in Andijk.

Ds. J. Wolven speelt hier een thuiswedstrijd, de andere aanwezigen zijn de heren P.M. Bootsman, K. Gorter, W. Hartenberg, G. Meyles, J.D. Vriend en Van Keulen (voorzitter van Dindua en bestuurslid van de KNVB). Niek van der Stal had het te druk en was met kennisgeving afwezig.

Aan deze bijeenkomst waren al meerdere besprekingen voorafgegaan. Na evaluatie van deze voorbesprekingen wordt op aanraden van de heer Van Keulen besloten deze avond een sportvereniging op te richten, te meer daar het hem bekend is dat AVV ‘Andijk’ al een verzoek bij de KNVB ingediend had om het gereedgekomen sportterrein aan de Sorghvlietlaan te mogen bespelen.
In 1964!, daar moet je toch niet aan denken, haast lijkt geboden. En de eerder gedane
suggestie om te komen tot een zaterdagmiddag afdeling van AVV-Andijk vond geen weerklank, omdat, zo staat letterlijk in de notulen van de vergadering: “daar mag worden aangenomen dat een gedeelte van de zaterdagmiddag voetballers niet wil spelen bij een club die Totogelden accepteert”.
Een aanname….

Het Venz-team van Asonia. ‘Er voetbalt geen mens, zonder chocolade van Venz’. En ‘Venz’ staat hier dan voor ‘Vader EN Zoon’. Bij Asonia Voetbal maakten in de beginperiode enkele vaders deel uit van hetzelfde team als hun zoon en dat moest uiteraard worden vastgelegd voor het nageslacht.
Op deze foto uit de jaren ’60 van links naar rechts staand: Cees Wilms, Homme Pasterkamp, Jula Kiss, Hans Bakker, Lieuwe Harders, Sikke van der Blonk, Cees Zwuup (scheids), Niek van der Stal, Pieter Meindert Bootsman, Jo Bultsma, Eelco van der Stal, Alfred Schenk en Klaas Schenk.
V.I.n.r. zittend: Cor Gorter, Alfred Hoekstra, Piet Walstra, George Douma, Jan Arie Schenk, Jaap Kwantes, Bob Vriend, Eise Bultsma, Jan Bootsman en Jaap van der Blonk.
Foto: Archief Asonia/Jb. Kwantes 

De eerste voorzitter van Asonia, Foto: archief geref. kerk

De naam van de nieuwe vereniging wordt voorgesteld door Klaas Gorter van de boekwinkel en is de afkorting van Andijker Sport OpNieuw In Actie. Het christelijke karakter hoefde niet te blijken uit de naam, maar werd wel opgenomen in de statuten. De zes aanwezige Andijkers nemen in het voorlopige bestuur zitting, ds. Wolven aanvaardt de functie als voorzitter en J.D. Vriend die van secretaris. Floor Korver wordt later als penningmeester benoemd. Ds. Wolven was een hartstochtelijk voetballiefhebber en sloeg, mede omdat hij nog een tijdje coach is geweest, vrijwel geen thuiswedstrijd van Asonia over. De oudere garde herinnert hem misschien nog wel met z’n onafscheidelijke pijp. Je rook hem van verre en ook zijn kreet langs de lijn: ‘opgelegd buitenspel’ staat bij sommige supporters nog onuitwisbaar in het geheugen. 

Een oprichtingsvergadering in de kerk met de gereformeerde predikant als voorzitter. Je kon er op wachten: in het KNVB-blad verschijnt dan ook een stukje waarin wordt gemeld dat er een voetbalclub op gereformeerde grondslag in Andijk is opgericht. En de reacties bleven niet uit. De correctie volgde later waarin de juiste feiten werden vermeld: Asonia was geen sportvereniging gekoppeld aan een bepaald kerkgenootschap. ledereen die op zaterdag wil voetballen kan lid worden, werd duidelijk gesteld. 

Even wat tactische en technische aanwij- zingen van de voorzitter/coach ds. Wolven aan aanvoerder Aart Termaat. Let op het notitieboekje! Daar heeft Louis van Gaal het misschien wel van afgekeken. 

De tijd verstrijkt. Het heeft weliswaar nog een aantal decennia geduurd voor beide Andijker verenigingen samen verder zijn gegaan op één complex. Exact vijftig jaar na de oprichting was het zo ver. Mede gestimuleerd door de gemeentelijke fusie. En de Toto dan? Daar deed ook Asonia Voetbal in de zeventiger jaren vrolijk aan mee.